Trwający w całym kraju od 9 marca Żółty Tydzień to doskonała okazja do zaszczepienia się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B oraz uświadomienie zagrożeń zdrowotnych związanych z żółtaczką. Wirusowe zapalenia wątroby stanowią ogólnoświatowy problem zdrowotny.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B, tzw. żółtaczka wszczepienna, jest jedną z najpoważniejszych i najgroźniejszych chorób zakaźnych. Do zakażenia dochodzi podczas kontaktu z zakażoną krwią. Wirus zapalenia wątroby typu B jest o wiele bardziej zakaźny niż wirus HIV. Żeby doszło do zakażenia wystarczy kontakt z 0,00004 ml krwi.

Do zakażenia WZW typu B może dojść również w szpitalach i przychodniach. Leczenie żółtaczki bywa długie i uciążliwe. Może wiązać się nawet z kilkumiesięcznym pobytem chorego w szpitalu oraz bardzo poważnymi komplikacjami, do marskości wątroby włącznie. Najbezpieczniejszym sposobem na długotrwałą ochronę przed wirusami zapalenia wątroby są szczepienia. Do wyboru jest szczepionka skojarzona, uodparniająca przeciwko obu typom wirusa (podaje się 3 dawki szczepionki – pierwsze szczepienie w dowolnym terminie, drugą dawkę po miesiącu i trzecią po 6 miesiącach od pierwszego szczepienia) oraz szczepionki pojedyncze: przeciwko WZW typu A (w 2 dawkach; pierwszą podaje się w dowolnym terminie, drugą podaje się między 6 a 12 miesiącem od pierwszego szczepienia) i WZW typu B w standardowym schemacie szczepienia.

Szczepienia przeciw WZW typu A i B są podstawowym elementem profilaktyki, zabezpieczającym przed zachorowaniem na żółtaczkę. Dlatego istotną ochronę dla pacjenta stanowi wykonanie szczepienia przed przyjęciem do szpitala, a zwłaszcza przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Po otrzymaniu skierowania do szpitala pacjent, który nie był uprzednio zaszczepiony przeciw WZW typu B, powinien udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który poprowadzi szczepienia w odpowiedniej przychodni. Wykonanie samych szczepień jest bezpłatne, pacjent pokrywa jedynie koszt zakupu szczepionek.

Szczepionki te są na ogół dobrze tolerowane. Czasami mogą wystąpić objawy niepożądane w miejscu iniekcji: bolesność, zaczerwienienie i obrzęk, oraz ogólne: ból głowy, osłabienie, złe samopoczucie, podwyższenie temperatury ciała, reakcje alergiczne.

Dolegliwości te mijają najczęściej w ciągu 2-3 dni, gdyby trwały dłużej należy udać się do lekarza.

Źródło: dr n. med. Renata Bajor