„Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła” (Łk 17, 19)

Od roku 1992, 11 lutego, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, z inicjatywy Jana Pawła II obchodzimy Światowy Dzień Chorego.

W tym roku, który stanowi przygotowanie do zbliżającego się uroczystego Światowego Dnia Chorego w Niemczech 11 lutego 2013 r. Orędzie Ojca Świętego oparte jest na wzorcowej postaci ewangelicznego Samarytanina (por. Łk 10, 29-37).

Słowa te pomagają uświadomić nam, jak ważna jest wiara dla osób chorych i cierpiących. Pozwalają dostrzec, że odzyskane zdrowie jest znakiem czegoś cenniejszego od zwykłego wyleczenia w sensie fizycznym, jest znakiem uzdrowienia duchowego. Wszędzie tam, gdzie potrzebna jest pomoc choremu i cierpiącemu, żadna terapia nie zastąpi relacji międzyosobowych, pełnych zaufania odniesień miedzy chorym a lekarzem, pielęgniarką oraz jego najbliższymi, w tym także z duszpasterzami.

Benedykt XVI podkreśla, że „zadaniem Kościoła jest z pewnością głoszenie królestwa Bożego, ale właśnie samo to głoszenie powinno być procesem uzdrawiania” poprzez celebrację „sakramentów uzdrowienia”: sakrament pokuty i pojednania, a także sakrament namaszczenia chorych.

W tej misji Kościoła ważną rolę spełniają kapłani, którzy pełnią swoją delikatną posługę w szpitalach, w klinikach i w domach chorych, by „czuli się prawdziwymi sługami chorych, znakiem i narzędziem, poprzez które współczucie Chrystusa musi dotrzeć do każdego człowieka dotkniętego cierpieniem”. Sakrament namaszczenia chorych zasługuje dziś na większą uwagę zarówno w refleksji teologicznej, jak w działalności duszpasterskiej wśród chorych. Treści modlitwy liturgicznej można stosować w różnych sytuacjach życiowych związanych z chorobą, a nie tylko u kresu życia. „Otoczenie chorych uwagą i opieką duszpasterską jest z jednej strony znakiem czułości Boga dla cierpiących, a z drugiej przynosi duchową korzyść również kapłanom i całej wspólnocie chrześcijańskiej”.

W swoim Orędziu Ojciec Święty „pragnie zachęcić chorych i cierpiących, aby znajdowali zawsze bezpieczną kotwicę w wierze, która karmi się słuchaniem Słowa Bożego, osobistą modlitwą i sakramentami, podczas gdy pasterzy zaprasza, aby byli zawsze gotowi do ich udzielania chorym. Niech kapłani na wzór Dobrego Pasterza jako przewodnicy powierzonej im owczarni, będą pełni radości, opiekuńczy wobec osób najsłabszych, ubogich, grzeszników i ukazują nieskończone miłosierdzie Boga napawającymi otuchą słowami nadziei (por. św. Augustyn, Epistola 95, 1: PL 33, 351-352)”.

Szczególne słowa kieruje do tych, którzy „pracują w służbie zdrowia, jak również rodzinom, które widzą w swoich bliskich cierpiące oblicze Pana Jezusa, jeszcze raz dziękuję w imieniu własnym i całego Kościoła, że poprzez fachowe umiejętności i milczącą obecność, niejednokrotnie nawet bez wymawiania imienia Chrystusa, w konkretny sposób świadczą o Chrystusie.”

źródło: Orędzie na XX Światowy Dzień Chorego, Watykan, 20 listopada 2011 r., uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Benedictus PP XVI

J.K